Zondag 26 juli: Reschenpas

Tussen de Arlberg- en Reschenpas

Landeck, na 22 km afdalen.

De route van zondag 26 juli:

De Reschenpas

Het zoeken op de camping:

Ons chaotisch rijpatroon bij deze camping.

Gelukkig zijn de douches wel goed en is er zelfs een living room.

De tent:

Vandaag hebben we de Reschenpas beklommen.
45 min over 6 (?) km met een klim van 7-8 procent. 
En niet afgestapt.


de pas (Norbertshöhe) op 1405 meter.

Uitzicht Reschenpas

Kwart over acht 's avonds. Joost:

Italië hebben we vandaag net niet gehaald.  Verdikke.
Zitten nu op een soort drielandenpunt. Al op de pas stak een harde wind op. Er komt onweer, zei de net 'befooide' kelner in het restaurant bij de pas. Diezelfde harde wind krijgen we even later frontaal tegen. Mmmh.

Gevolg: we zitten niet aan de prachtige (zoals we een dag later ontdekken) Reschensee, maar aan een non-camping op zes kilometer van het meer, met een beetje spijt.
Maar ... we zijn weer 80 km verder, hebben de pas bedwongen en zijn klaar voor vandaag. En vooralsnog geen onweer. Dik 1100 km inmiddels. 

Het drupt. Het eten is op, de bank bij onze tent wordt nat, de benen zijn strammer dan ooit. Nooit eerder in mijn leven overwoog ik om kwart over acht maar te gaan slapen.

Gisteravond heftig gesprek over politiek met Peter en Judith en Guido.  Oef.... er waren veel SP'ers in de zaal!! Vanochtend waren we al voor zevenen op, koffie pas om half elf. Wij lijden. 

Morgen naar Italiaans Zuid Tirol. Ik kan me nog herinneren dat er ooit bomaanslagen waren, omdat de Tirolers niet bij Italië wilden horen. Dat was eind jaren zestig, toen wij thuis bij het eten alle, alle nieuwsbulletins volgden. Nu betaalt zich dat uit.

Waarom regent het nu? 

Gisternacht alleen in de tent geslapen - zonder  binnentent - en opvallend veel vreemde geluiden gehoord. Moest denken aan die Zweedse gek, die in de jaren zeventig zomaar mensen in hun tent de hersens insloeg.  Ben dus een beetje gaan verliggen om het die Zweed niet te makkelijk te maken. Uiteindelijk toch in slaap gevallen. Naast me ter verdediging een aluminium haring. 

Vandaag weer de 53 km gehaald bij een afdaling. Spektakel!! Bergop is het laagst gemeten niveau 6,7 km. Zonder om te vallen, maar wel met zwabberend stuur en ijle hartkloppingen. En intussen 1150 km op de teller. 

Nog meer persoonlijke bagage weggegooid. Ter recapitulatie: eerst mijn pannetjes en bal meegegeven aan Wilko. Toen het stoeltje laten staan.  Gisteren een aantal onderbroeken weggegooid (eind jaren zeventig heel modieus) en vandaag twee lichtgewicht handdoeken achtergelaten, nog wel door de beste vrouw van West Europa aan mij geschonken. Zo laat ik sporen na.

En nog puilen mijn tassen uit en kan ik niets vinden. Soms heb ik de neiging ega Con maar even te bellen.  

Net in Italië pizza gegeten. Kwamen in gesprek met een Zwitser.  Liepen toen terug naar Oostenrijk. Zegt Guido voor.

Wordt vervolgd. 

(Na intensief heen-en-weer ge-app met het thuisfront liggen de mannen er vroeg in. (T) )