Op naar Rome: Verslag van drie mooie dagen door Wilko

Laten we beginnen bij het eind. Huib en ik werden (in St.Goar, ad Loreley) opgehaald door Tobias en Gonny (zoon en vrouw van ondergetekende). Een businessclass terugreis via Roermond/Asselt, waar de auto van Huib weer werd opgepikt. Naast warme woorden, vaarwel en goede wensen kregen we (van Joost) ook nog een royaal net met bagage mee terug (zie foto). ’t Kon minder, zeggen we dan in Groningen. Met name het feit dat de bal mee terug ging deed Joost veel pijn en zegt ook iets over het verschil tussen Guido en Joost. Drie topdagen met de mannen. Fijn dat we mee mochten, fijn dat we meegingen. Naar ons gevoel hebben we ze echt op weg geholpen.

Dat begon al op de maandagavond in de plaatselijke kroeg in Asselt aan de Maas. Joost en Guido bleken een natte dag achter de rug te hebben, Joost had last van z’n knie, dus enige peptalk en bier is dan zeer behulpzaam.

De dinsdagochtend vroeg vertrokken (tenten nat ingepakt) en af en toe een buitje. De ochtend stond in het teken van veel discussie tussen Joost (met boekje van Reitsma) en Guido (met de digitale versie voor zijn neus op de I-pad). Huib heeft er een leuke foto van gemaakt. Halverwege de dag hebben Huib en ik daar bruut een eind aan gemaakt door het verkeerde (‘na 400 rechtsaf’) bruggetje te pakken en 2,5 km door te fietsen. Bij een Mariakappeltje vervolgens gewacht. Dat wachten deden Guido en Joost in eerste instantie bij het bruggetje, tja … Tijdens de lunch bij het kapelletje kwam Guido erachter dat zijn handschoenen bij de uitspanning in Volderop waren blijven liggen (foto Joost/Huib). Halverwege de dinsdag zetten we nog een derde troef in qua route informatie: vragen aan hilfsbereite Deutscher. Eentje fietste zelfs een eindje met ons mee (in Julich) om ons weer op de officiële route ri. Schophoven te laten landen. Joost wilde nog even de immens grote bruinkool groeves zien. Inderdaad, groot! Einde van de dinsdag ontstond het idee dat Huib en ik woensdag en donderdag de leiding zouden nemen over de route. Huib kreeg uiteindelijk zelfs hoofdpijn van de routediscussies. Huib zelf dacht dat het aan het kussen lag. En dan kom je weer op een ‘frans bauer’ camping in Echtz (ca 85 km) , heerlijk biertje, grote verhalen. Huib dacht na twee slokken dat hij de dinsdag ook wel ‘de 100 km had kunnen aantikken’. Wij dachten collectief van niet J

De woensdag van Roerdal naar Rijndal, hier een daar beetje geaccidenteerd voor een stadsfiets met 7 versnellingen. Huib een prima reisleider, Joost en Guido konden nu echt genieten, ook van het weer dat langzaam beter werd. Broodje bij een bakker (die kreeg dagelijks Romegangers over de vloer), lunch bij de Netto en dan weer een leuke plek naast de golfbaan om te rusten. En voetballen natuurlijk. Met name het laatste deel ri. Remagen gaat naar beneden, waarbij Guido al boven de 50 km/h op de teller zag staan. Uiteindelijk beland op camping (en terras) aan de Rijn (ca 100 km). En daar zie je dan al weer mensen, die Guido en Joost nog vaak tegen zullen komen op hun grote reis. De twee jongens met de accu ad stang, plus generator op het wiel (!) en de vriendin van Huib, met het rode truitje. Ze zullen ze nog vaak tegenkomen.

De donderdag had ik de routeleiding. Geen grote opgave, daar de route volledig langs de Rijn voert. Koblenz, waar Moezel en Rijn samenkomen is leuk, maar dat geldt net zo goed voor al die kleinere plekken en plaatsjes. Als je, zoals Huib en ik, een paar dagen meefietst moet je er wel tegen kunnen dat vaak de uitspraak ‘wij fietsen naar Rome, zij gaan eind van de week weer terug’ langs komt. De bewondering gaat dan (natuurlijk terecht) naar Guido en Joost, Huib en ik stonden er wat bedremmeld bij. Guido en Joost konden deze dag alvast een beetje oefenen qua temperatuur, die gestaag omhoog ging. Ook de fietssnelheid werd een thema. Als Huib en Joost naast elkaar voorop fietsen, ging de snelheid snel naar de 23/24 km/h, voor mij al heel hard op mij stadsfiets. Gelukkig merkte ook Guido dat het dan weer harder ging. We hebben Joost op het hard gedrukt richting Rome toch vooral ook op Guido en de snelheid te letten.

En waar heb jullie het dan verder over, tja … het stoeltje van Joost (Guido heeft er geen), de havermout van Guido (tot donderdag had hij de havermout alleen nog mee gezeuld, niet gegeten), het feit dat Joost nu de e-reader gaat lezen en Guido niet, Joost die vaak stopt om ‘iets leuks’ te zien of te doen, (dat noemen wij thuis altijd de "grote verdwijntruc...is Joost ineens verdwenen...CS) Guido wiens I-pad oplader het donderdags zowaar ging doen, Joost, die ook de binnentent wilde meegeven, Guido, die toch echt de MD 40 vaker moet gebruiken voor z’n versnellingsapparaat. Vast allemaal mannendingen: een topweek dus!

Volgende keer gaan we dus weer mee. We nemen dan wel een Beverstoeltje en een waterpomptang (voor de tentharingen in en uit de grond) mee.

We wensen de mannen heel veel succes! En de (achtergebleven) vrouwen trouwens ook.