Zaterdag 1 augustus: Zitvlees.

 

Bij Bologna

(Guido) Toen we vanochtend na een ritje door Ferrara (een stad met een heel grote muur eromheen) vertrokken naar Bologna, zei Joost: 'Zijn dat nu bergen in de verte of lijkt dat maar zo?'  En naarmate we dichter  bij Bologna kwamen, werd het steeds duidelijker dat er echt weer bergen aan de horizon verschenen. Dit is dan ook onze laatste vlakke rit voor de Apennijnen. Eigenlijk hebben we het ook wel een beetje gehad met dit vlakke deel. Er zit minder spanning in de rit en het landschap is minder afwisselend. Vandaag was het wel wat beter, want de wegen zijn minder recht en af en toe hebben we een klein verrassend paadje. Ook roken we al de lavendel die op het land staat. 

(Joost) De wind hadden we dit keer mee, Guido deed veel kopwerk.

Onderweg weer kleine dorpen, in een ervan een ouderwetse grutter. Ik moest aan mijn vaders winkel van vroeger denken, zijn gemopper op klanten die alleen kleine dingen bij ons kochten en de rest in de nieuwe supermarkt.

Veel industriële geurtjes op de Po vlakte. Veel kleine fel blaffende honden achter de hekken.

Een "Hoera" voor de firma Heras Hekwerken!

 

Gisteren is het boekje van Reitsma met het tweede deel van de route verongelukt. Na een scherpe afdaling viel hij van het stuur. Een auto reed er precies overheen. Maar het boekje doet het nog. De boekdrukkunst is nu eenmaal beproefde technologie.

(Guido) Morgen moeten we er tegenaan. Nu we bij onze bestemming van vandaag zijn,  leest Joost voor uit Reitsma: 200 meter 7-10%, 7,6 km 1-3%, met hellinkjes, 4,8 km 7-8%, soms even 10%, 800m 5-7%, 3,8 km 3-4%, 300m 10%, enzovoort. Gelukkig zitten er ook steile afdalingen in, hoewel je beter vlakke afdalingen kunt hebben, want daar kun je langer van genieten. 

We hebben vandaag maar weer een hostelkamer genomen voor 45 euro, dan zijn we morgen goed uitgerust en kunnen we vroeg op pad, voordat het echt warm gaat worden.

We zitten op een kilometer of elf van Bologna.
 

Op de foto zien jullie Joost, die zijn schoenen schoonmaakt van de prut van de vorige camping. Het was een mooi ontworpen camping, waarbij alles goed schoon gehouden werd, maar uit de bomen vielen krenten-achtige dingen die aan je schoenen bleven plakken. We dachten eerst dat het teer was. Joost maakt zijn schoenen nu goed schoon om bij de beklimmingen morgen meer grip op zijn pedalen te hebben. Hij heeft namelijk geen plaatjes onder zijn schoenen. 

We berekenden vandaag dat we al zo'n 160 uur in het zadel gezeten hebben. Nou zit een gemiddelde werknemer die op kantoor zit dit aantal uren ook op zijn stoel. Maar bij fietsen is het zitproces kritischer; het zadel is smal, er is constant beweging en daardoor hebben de billen het zwaar te verduren. De zeemlap in de fietsbroek geeft wel verlichting maar toch.... Afgelopen dagen waren mijn billen behoorlijk rauw, maar daar had ik tijdens het fietsen gelukkig weinig last van. Maar zodra ik op een stoel ging zitten deed mijn achterste behoorlijk zeer. Dus weinig stilzitten op een stoel. Bij de mannen zijn niet alleen de billen van belang, maar ook de ligging van de geslachtsdelen. Als die niet goed liggen komen zaken klem te zitten en gaat het daar schuren. Zorg dus voor een  goed zadel. Ik rijd nu op een Brooks zadel waar ieder zo hoog van op geeft, maar volgens mij is dat achterhaald. Ik heb liever een smal zadel waarbij er zo min mogelijk contactoppervlak is en dus ook minder wrijving.

(Joost)  Mooie avond gehad in Bologna, in een door regen en onweer duistere stad waar een bont uitgaanspubliek langs ons ene oog trekt. Het andere oog richt zich op onze fietsen waar we ons wel een beetje zorgen over maken. Voor mijn ogen zie ik twee willige famkes gezoend worden door twee van zelfvertrouwen blakende zestienjarige binken. Daarna belanden we in respectievelijk een Ierse club met iets teveel getatoeëerden en een sjieke tent waar we achter een glas verder voor het onweer schuilen. We zien maar een beetje van Bologna, wel de scheve torens en de smalle straatjes maar meer dan een uur hebben we niet. Maar het bruist er. 

 

Nu nog even nagenieten van de 11 km fietstocht terug naar ons verblijf door onverlicht nachtelijk Bologna met heel veel stoplichten en rotondes. Gelukkig doen kop- en achter lichten hun werk. Vlak bij ons verblijf klinkt nog theatermuxiek en veel applaus. 

Bologna laat. Niet Pisa. Niet Twin Towers.

We kruipen er zo maar es in.

Morgen klimmen.