Zaterdag 8 augustus: Smoren als worstjes in de jus...........

We zitten nu (18.11 uur) op camping Smeraldo, waar we de komende drie dagen verblijven. Zoek maar op Lago Di Bracciano,  niet meer ver van Rome. We zijn al heel wat verkeersborden naar Rome tegengekomen. Dat verbaast ons wel, omdat het zo overbodig is: alle wegen gaan toch ........?

Een dag met twee gezichten: vanochtend waren we om zes uur wakker, de zon moest nog opkomen: Ik liep langs het meer en zag wat de Griekse dichter Homerus bedoeld moet hebben met zijn uitdrukking 'de roze vingerige dageraad'. Prachtig! De opkomende zon is eigenlijk spelbreker door het pastel harder te maken.  

We rijden weg, kwart voor acht, sommige buren hebben buiten geslapen, wij hadden in onze tent als worstjes in de jus liggen sudderen. 

De route van vandaag

Vanaf het mooie Capidimonte dalen we naar Tuscania af, een van de vele oorspronkelijk Etruskische steden. De theorie uit de oudheid dat de Etrusken uit Troje zouden zijn gekomen en een niet-Italiaanse taal spraken is misschien nog zo raar niet. 

Maar na Tuscana gaat het even mis. Dat zit zo: bij het klimmen is dagdromen, schietgebedjes doen, mantra's uitspreken allemaal OK. Bij het afdalen niet!

Even niet opletten dus en we zitten in de hitte zomaar 5 km verkeerd. Dat we heerlijk naar beneden zijn gesuisd vindt Guido geen argument en bij het terugrijden vind ik toch ook dat hij daar wel een punt heeft. Misschien wel twee.

Om één uur eten we dus gedesillusioneerd onze gortdroge, voor pizza aangeziene, hompen brood. Wat is dat pak melk weer snel op. De verlaten olijvenbongerd waar we schaduw hebben gezocht, de her en der verspreid liggende hondendrollen en de hitte dragen even niet mee aan ons anders altijd opgeruimde karakter. 

Toch maar verder met licht knorrende magen, zelfs met onze halve voorraad jam is het dorre brood onverteerbaar. 

Er volgt een lange, zware onverharde weg die eindigt bij een .... bar.  Daar 'langs rijden', zoals reisgids Reitsma aanbeveelt, had me de avond tevoren al echt onmogelijk geleken. Bij een bar ga je wat drinken, daar rijd je niet langs.

Na de bar (1 Fanta voor Guido, 2 voor mij + reserve) en nieuw water klaart ons humeur op. We eindigen niet als verbleekte vijgjes. 

Even verder ontmoeten we op een druk punt twee Rome-fietsers. Ze zijn twee dagen na ons uit Eindhoven vertrokken, man en vrouw van eind zestig. Geen tijd om lang te kletsen, maar lezer, je bent nooit te oud! Zoveel kansen nog! In de gauwigheid zien we niet of ze elektrisch rijden. Dat kan toch haast niet anders...? 

We dalen nu snel naar Sutri, dat een amfitheater heeft en een necropolis. Guido gelooft me niet als ik zeg dat ik nog wat botjes zie glimmen in het dode duister.

Arena bij Sutri 1

Toch ook weer klimmen. Italianen hebben dan misschien wel het mooiste land ter wereld, maar ze flikkeren alles in de berm. De weg zit vol gaten of is op zijn best net zo craquelé als een doek van Jan Steen. Op de drukke weg toeteren veel auto's naar ons als we even naast elkaar rijden. Ze rijden minder voorzichtig dan in Noord Italië.

Veel dode egels in de berm, nog veel meer lege pakjes sigaretten met het opschrift 'roken is dodelijk'. Egels roken duidelijk teveel.

Arena bij Sutri 2

Necropolis bij Sutri

Dan een laatste afdaling naar het Lago Bracciano. Van boven zien we het enorme meer. 'Drinkwater voor Rome, dus hartstikke schoon', meldt de Nederlandse eigenaar. We gaan onze tent opzetten op ee heerlijk ruime plek, we ritselen twee stoelen en een tafel. Morgen misschien uitrusten bij het meer of toch al naar Rome? Hoe vul je eigenlijk een dag zonder te fietsen? Rome is nog 45 km en we kunnen terug met de trein, vertelt de campingbaas.  We jubelen van binnen.

Joost aangekomen op de laatste camping

Dinsdag 11 augustus vliegen we terug. Heeft 'ons team' geregeld, goed hè! Morgen regelen we repatriëring van onze stoere fietsen (ook moe, ketting sloeg er bij ons beide af). Zondag of maandag bezoeken we Rome en een oude maat die ik al 31 jaar niet meer gezien heb. Hij woont al zijn halve leven in deze citta del citta en wordt binnenkort wethouder in een voorstadje. Dat kan zomaar in ons prachtige Europa.

Zo meteen eten: na de heerlijke brasem van gister (foto) wordt het (niet uitlachen) ... pizza.

Dag, tot morgen.