zondag 2 augustus 2015

Zondag 2 augustus: Twee dwazen uit het noorden....


Vandaag dus de Apennijnen in, de bergen van Midden-Italie. Het dal van de Zena is niet spectaculair,  maar na Barbarolo is het flink klimmen. Groter contrast met ons eigen vlakke landje van Maas en Waal is nauwelijks denkbaar.
Gek, maar net als op de Povlakte is ook hier de grond kleiig. Eerst van die vette, glanzende grote hompen alsof reuze paarden met hun staart nog omhoog hier net hun lawaaiig gevoeg hebben gedaan, hogerop wat zandiger en droger. 




We rijden vandaag naar twee passen. De een is 960 meter hoog,  de ander wat lager. Tegenliggers die ons bergafwaarts tegemoet snellen, grijnzen ons meewarig aan: twee dwazen uit het noorden die hier bepakt de bergen komen bedwingen.
Een enkeling roept 'Bravo!'

De klim gaat tot 10%, dus het water drupt ons uit de helm.  Maar als beloning wordt het landschap ook steeds mooier.
In het dorpje Loilalo is verdorie een grote markt georganiseerd.
Letten wij even niet op en dan is de weg verstopt met kramen en verkopers. Wel gezellig. Onderweg tetteren de motorrijders ons voorbij. Als wespen gonzen ze om ons heen.

En uurtje later pauzeren we bij een bankje en een tafel, we eten en drinken ergens in de bocht van de weg. Op de harde houten bankjes kan je goed slapen, zelfs met een harde helm onder je hoofd dat als  kussentje dient. 


 Op de eerste pas zetten we bij het café aan de top onze fietsen tussen de honderden motoren. Een paar motorrijders komen zien wat dat voor rare fietsen zijn. Hoeveel pk doet zo'n ding eigenlijk?


Foto:  Zoek de fietsen tussen de motoren....









We spoeden ons weg als een donkere wolk over de berg al teveel schaduw op ons werpt. Regen? Het gaat hard naar beneden,  maar het is opletten geblazen. De weg is hier en daar een en al scheur.



Na de tweede pas volgt de camping, la Futa. Ervoor ligt een perfect onderhouden Duits soldatenkerkhof. Jaren geleden zijn Con, onze kinderen en ik er geweest. Duizenden keurig onderhouden graven uit de laatste anderhalf jaar van de slachting, boven op een schitterende bergtop. Bijna een ereplaats voor deze soldaten. Ik herinner me van dat bezoek een brief bij een graf: twee zussen melden na zestig jaar dat ze hun gesneuvelde broertje - nooit ouder geworden dan een jaar of 20 - nog altijd missen. Het ontroerde me toen ... en nu weer. Wat zou zijn verhaal zijn?







Eindelijk een echte camping waar de Nederlandse kinderen ongelofelijk joelen bij het  tafeltennis en het zwembad. Je zou ze een dreun willen geven af en toe. Maar ook zijn er kroeg en restaurant. Om ons heen de nu weer zonovergoten toppen van de Italiaanse bergen. We drinken bier en puffen uit. De zonsovergang is hartverscheurend mooi.





Verdorie, sleep ik twee badmutsen over de Roer, Rijn, Donau, Alpen en Apennijnen en nu blijkt dat de Italianen een badmuts helemaal niet meer nodig vinden. Wat is dit voor zedenverval? Een ding staat vast: morgen heb ik nog minder bagage bij me.



Het is voor het eerst bijna koud hier op de berg. Ik houd mijn trui maar aan vannacht.

4 opmerkingen:

  1. Mooi dat jullie weer in de bergen zitten, geeft altijd dynamiek. Petje af voor het bedwingen van hellingen van 10% met volle bepakking. Kop d'r veur kerels!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat gaan jullie goed! Ik ben apetrots op jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ziet er mooi uit, mannen. Zelf net terug van vakantie (Dalmatisch eiland), en ga volgende week nog in de Vogezen fietsen. Met nauwelijks bepakking. Zal bergop daarom veel aan jullie denken; dat maakt klimmen zóveel gemakkelijker ;-)
    Laten ze protestanten trouwens toe in Rome?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Guido leert mij weesgegroetjes, kijken als een kwezel kan ik van mijzelf al een ik ga onder begeleiding van Genesius Francisco jozef. Dat moet goed komen.

      Veel plezier in de vogezen [gek maar de xspelcontrole maakt er vozen of vogelen van. ...]




      Verwijderen