Dinsdag 4 augustus: Een wreed landschap dus.

Tegen negen uur zijn we eindelijk klaar om de rit van vandaag te ondernemen naar Siena. Het steile grindweggetje vanaf de camping naar de weg is niet te berijden.

 Duwen dus. Oef.

Het Toscaanse  landschap is wreed mooi. 

Op hoge heuvels torenen dorpen, steden of voorname landhuizen. Ze turen soeverein over dal en dorp en je vermoedt een scherpe hierarchie tussen de mensen.

 Af en toe pauzeren we even voor een blik over het dal en de omliggende bergen.

We rijden over de heuvelkam boven het Pesadal van Montagnana naar Tavarnalle. 

Daar proberen we een supermarkt te vinden. 

Het Italiaanse, meestal ongezouten brood dat we eerder kochten, is veel te hard dus we slobberen yoghurt in alle smaken. 

We drinken er meteen maar koffie, al hebben we die nog niet verdiend. 

We hebben nog geen 20 km gereden.

De weg golft op een neer.

 "7,4 km zeer onregelmatige klim, maximaal 10%"

zegt onze reisgids dan. 

Ook zijn er afdalingen. In tijd omgezet klimmen we vooral. 

Een wreed landschap dus.

Castellina vergt een lange klim. 

We vinden maar geen bankje om te pauzeren, dus maar op een  schaduwrijke plek in het bos, die we wel even onderzoeken op mieren en slangen. 

Het dringt tot ons door dat de etappes van Reitsma hier niet voor niets zo kort zijn. Het is te steil en het is er te heet.

Siena heeft een camping met zwembad. 

Vandaag liggen we de middag in het zwembad, morgen gaan we nog vroeger op pad. Nemen we ons voor.

Richting die weergaloze stad meldt ons reisboekje "7 km afdaling 5-6%".

 Kijk, dat lezen we graag.

 

Zicht op Siena

Slot: 

Om zes uur eindelijk moed verzameld om Siena in te gaan. 

De bus vertrekt voor onze neus. 

De tweede  buschauffeur rijdt als een gek door de stad en doet veel te lang voor de korte rit die we hadden vermoed, maar levert ons gek  

genoeg af bij een oude poort, op loopafstand van de binnenstad. 

We zijn hongerig, minder naar cultuur dan naar een warme maaltijd. 'Erst das Fressen, dann die Moral', wie zie dat ook alweer?

 Na de Dom dus het grote plein van Siena, de badkuip van de stad, waar we eten. Ons tafetje helt gevaarlijk over, de glazen schuiven voetje voor voetje naar de rand. Maar dat laten wij niet gebeuren.
 

Siena is echt een oude stad, maar de bus vertrekt alweer om tien uur naar de camping, dus hollen we om op tijd te komen.

 Daar zitten we nog even na. Het is nog 33 graden.

                                             
                                             De duomo van Siena

                                           Veel liefs uit Siena

Het slotuurtje op de camping na bezoek aan de stad. (Siena) Het is nog warm. 

Zonde dat het weer zo slecht is in Neder land. (regen) Wat dat betreft zijn wij spekkoper.

Voor drie Euro wifi gekocht voor een uurtje. We sturen ons verhaal door naar onze eigen Journaalredactie. De persen moeten nu eenmaal draaien.