Donderdag 6 augustus. Onze gesprekken drogen op.

17.37 uur

We staan op ons balkon, zo'n 30 meter boven de grond. 

Plaats van handeling is Castell d' Azarra, een dorpje boven op de berg. 

 De eigenaar van het appartement troont ons bij aankomst om drie uur mee naar ons balkon en wijst alle plaatsjes en landstreken aan. "Daar Toscane, dan Umbrië, rechts Latium en Rome. Het regent hier nooit", zegt hij.

Wat doe je met zoveel schoonheid aan je voeten? Wij weten het wel: slapen.

Om half zeven stonden we op vanochtend, ontbeten en reden weg. Eerst een weergaloze afdaling van een km of 5. De wind blaast om ons heen. Altijd even een schietgebedje doen dat die pijlsnelle val in die peilloze diepte ook de goede richting is, anders moet je terug.

De dorpjes liggen hoog en droog te stoven in de zon. Daartussen ligt het dal met riviertjes die even droog zijn als die lap vlees in onze mond. Het kwik springt aan de bovenkant uit de temperatuurmeter.De weg gaat òf snel omlaag òf steil omhoog.  Lange bruggen tussen de toppen, dat doen ze hier liever niet. 

Wij vinden dat jammer!

Onze gesprekken worden korter, ze drogen op. 

"Gaat het?" 

"Ja het gaat".

 "Heet hè"

 "Ja heet"

Daar komt bij dat onze oude oren af en toe dienst weigeren 

zodat er prof. Zonnebloemachtige situaties ontstaan, meteen geschikt voor de bonte avond waar Wilko groot voorstander van was. 

Jammer, hij is al weer aan het werk.

Af en toe dringt tot ons door dat we er nu bijna zijn en wij denken zelfs even aan werk. 

Heel even dan.

Onderweg pauzeren we onder het fantastisch bladerdak van enorme kastanjebomen. 

Dat is nog es slapen. 

We rusten een uur en drinken melk, Cola en Fanta, maar het droge zouteloze brood blijft steken in onze keel. Zou het 38 graden zijn? 

We bellen naar  een adresje uit onze reisgids, er is voor 50 piek nog plek. 

Wel afknijpen nu om op tijd te zijn. Omhoog ...

Buiten, op het hoge balkon, na het tweede tukkie van de dag, waait het lekker. De honden verderop in het diepe dal moeten een wel gemikt genadeschot hebben gehad, ze houden eindelijk hun bek. Mijn linkerbeen slaapt nog door, als ik nu ga staan val ik verdorie nog over de reling. 

Liggen daar in de diepte geen schedels van vorige gasten?  Eh nee, stenen.

 Ik moet niet meer naar de Soprano's kijken. Italianen zijn super aardig, ze zouden iets vaker een andere taal moeten spreken.

Beneden balkt een ezel. Of is het een beginnende trompettist? Een mede bewoner van het appartement?
 

 We moeten boodschappen doen, G. krijgt honger,  misschien vooral dorst. 

Dat moment moeten we eigenlijk voor zijn.

21.07

De nacht valt. Net pizza gehad en betaald voor ons vierkamerappartement. 

Je zou het niet geloven, maar de oogjes vallen toe. Wat is dat met Italië?

Morgen  voorlaatste, korte etappe naar het vulkanische  meer: Lago di Bolseno.  Daar bevindt zich collega Dick met vrouw en dochter. Leuk.

Uitzicht van ons balkon.